BUHARA – GRAD MUZEJA, JEDAN OD NAJLJEPŠIH DREVNIH GRADOVA NA SVIJETU

Buhara (također poznat i kao Bukhara, Bokhara, Bukhara Bukhoro ili Buxoro) u Uzbekistanu jedan je od najznačajnijih gradova koji se nalazi na nekada popularnom trgovačkom Putu svile. Poput Samarkanda o kojem smo već pisali, Buhara je jedan od onih gradova čija se ljepota ne može opisati riječima. Cijeli centar ovog grada je pod zaštitom UNESCO-ve Svjetske kulturne baštine – to jest, više od 140 arhitektonskih spomenika iz srednjeg vijeka!
Buhara, poznata kao “grad muzeja” glavni je grad istoimene provincije (vilajeta) u Uzbekistanu, a star je gotovo 2.000 godina. Jedan je od najboljih primjera dobro očuvanog islamskog grada i srednje Azije od 10. do 17. stoljeća, sa karakterističnom arhitekturom koja je u velikoj mjeri ostala potpuno netaknuta.

Panorama Buhare iza medrese Miri Arab
Prema legendi, Buharu je osnovao kralj Siavash, legendarni perzijski princ koji je (zbog optužbi za izdaju) otišao u egzil, te kasnije oženio Ferganizu, kćerku kralja Samarkanda. Kralj mu je poklonio regiju Buhare, a ovaj je tu izgradio jedan od najljepših gradova na svijetu.
Kao i većina povijesnih gradova, a pogotovo gradova koji su se nalazili na ključnim strateškim pozicijama, i Buhara je ‘ugostila’ niz osvajača. U vrijeme arapskih osvajanja, gradom je vladala Sogdian dinastija, odnosno Katun, majka budućeg kralja koji je tada bio samo beba.
Između 9. i 11. stoljeća Buhara je doživila razdoblje prosperiteta i velike ekspanzije. U to vrijeme grad je služio kao kulturni centar za arapska učenja i Perzijsku književnost.

Zidine utvrde Ark
1220. godine grad su opljačkale i uništile horde Mongola na čelu sa zloglasnim Džingis Kanom, a grad se nije oporavio od tog napada sve do druge polovice 13. stoljeća. U 1370. godini postao je dio velikog Timuridskog Carstva, čiji je glavni grad bio Samarkand. Krajem 15. stoljeća grad su okupirala uzbekistanska nomadska plemena na čelu sa Khan Sheibanijem, pod čijom je dinastijom postao središte Uzbekistanske države.
U stoljećima koja su uslijedila došlo je do niza kratkotrajnih dinastija – što je rezultiralo slabostima zbog kojih je Buhara opet postala meta pljačke susjednih vladara. To je trajalo sve do 1753. godine, kada je Buhara postala glavni grad nove Mangut dinastije koja je preživjela sve do 1920. godine. Tokom tog razdoblja grad je bio glavni trgovinski centar za cijelu središnju Aziju (iako je postao dio Ruskog Carstva 1868. godine).
Mnogi usponi i padovi, velika bogatstva i pljačke, te mnoge kulture i vladari učinili su Buharu jednim od najljepših gradova na svijetu – grad u kojem se nalazi niz netaknutih građevina iz srednjeg doba koje nam i dan danas naprosto oduzimaju dah svojom ljepotom.

Ulugbekova medresa

Samanidov mauzolej

Legendarni Nasrudin Hodža

Ark citadela i palača emira

Mauzolej Čor Minor (“Četiri minareta”)

Poi Kaljan kompleks

Share this: